Pierwszą szkołą we Włochach była jednoklasowa szkoła powszechna założona w 1915 roku. Lokal na szkołę i mieszkanie dla nauczyciela ofiarowała fabryka Ortwaina. W latach 1927 – 1928 kierownictwo szkoły objęła Eugenia Rogowska. W wyniku intensywnego zasiedlania i rozwoju Włoch dotychczasowa szkoła nie była w stanie pomieścić wszystkich dzieci. W związku z tym pojawił się projekt powstania drugiej szkoły podstawowej. Dnia 31. VIII. 1928 r. Edward Koelichen przekazał gminie Skorosze działkę gruntu przy ul. Parkowej 22 pod budowę szkoły.
W 1930 r. na terenie Włoch powstały dwie siedmioklasowe szkoły powszechne: nr 1 we Włochach Starych i szkoła rozwojowa we Włochach Nowych. Kierownikiem szkoły nr 1 został Antoni Nowakowski. Uczyło się w niej 650 uczniów. W październiku 1932 r. została oficjalnie oddana do użytku pierwsza część trzykondygnacyjnego budynku, składającego się z trzech izb wykładowych po 32 m2 , kancelarii i klatki schodowej. Dzięki temu zlikwidowano dwa pozostałe budynki. We wrześniu 1935 r. została dobudowana druga część budynku. Wszyscy uczniowie w liczbie 960 osób mogli uczyć się w jednym własnym budynku.
W 1935 roku Rada Pedagogiczna wystąpiła do władz o nadanie szkole imienia I Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. Władze szkolne uwzględniając tę prośbę nadały szkole imię. W centralnym miejscu szkoły umieszczono popiersie patrona. Odbywały się tu zebrania, akademie i uroczystości. Wybuch II wojny światowej na pewien okres przerwał działalność szkoły.
W latach 1941-1942 budynek szkolny był zajęty przez wojsko. Po wojnie zdewastowany budynek szkolny doprowadzono do stanu używalności dzięki dobrowolnym składkom rodziców. Przeniesiono szkołę z lokali prywatnych do wyremontowanego gmachu szkolnego. Ponieważ liczba uczniów przekroczyła 1000, utworzono w tym samym budynku drugą szkołę nr 146. Dzieci było coraz więcej, dlatego też uczyły się na dwie zmiany. W niektórych oddziałach było 45 uczniów. Decyzją władz oświatowych w roku 1953 rozpoczęto rozbudowę szkoły. Dobudowano drugie skrzydło.
W 1955 r. uczniowie wprowadzili się do nowego skrzydła. W latach 60-tych budynek wyglądał tak samo jak obecnie, jedynie nie był otynkowany. Mieściły się w nim dwie szkoły podstawowe: nr 146 i 94. Po kilku latach liczba dzieci obu szkół znacznie się zmniejszyła i na przełomie lat 1963/64 szkoły zostały połączone w jedną Szkołę Podstawową Nr 94. W jednej części budynku mieściła się szkoła podstawowa, w drugiej utworzono zasadniczą szkołę zawodową, kształcącą w zawodzie kierowca – mechanik.
W roku 1975 dyrektorem została Alicja Tokarska. Rozwinęła się działalność samorządowa i harcerska, praca szkoły opierała się na współzawodnictwie międzyklasowym. Znacznie zmienił się wygląd szkoły. Odnowiono sale, wzbogacono je w pomoce naukowe. W roku szkolnym 1974/1975 zorganizowany został przez uczniowskie kółko historyczne Kącik Pamięci Narodowej. Stał się on początkiem Izby Pamięci Narodowej, której otwarcie nastąpiło w 1977 roku. Była to wielka uroczystość w życiu szkoły i środowiska. Świadczą o tym wpisy osób licznie uczestniczących w obchodach, znajdujące się w Księdze Pamiątkowej Izby Pamięci. Również w grudniu 1977 otwarto Izbę Przyjaźni Polsko – Radzieckiej, jako pracownię języka rosyjskiego. Zgromadzono tu wiele materiałów związanych z życiem, pracą i kulturą naszych wschodnich sąsiadów. W roku 1978 rozpoczęto naukę w systemie dziesięcioletnim. Szkoła miała również swój pierwszy hymn.
W roku 1978 Dyrekcja szkoły wystąpiła do władz z prośbą o nadanie szkole imienia Poli Gojawiczyńskiej. W lutym 1979 nadeszła pozytywna odpowiedź. Uroczystość miała się odbyć 27 maja 1981 roku, jednak do samego aktu nie doszło.
We wrześniu 1986 roku Dyrektor Alicja Tokarska powołała na swojego zastępcę Annę Brzywca, która 1987 roku obejmuje stanowisko Dyrektora Naczelnego. Od tej chwili w szkole następują duże zmiany. Przede wszystkim we wrześniu 1989 r. Rada Pedagogiczna wystąpiła z wnioskiem do władz oświatowych o reaktywowanie szkole imienia I Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego. W kwietniu 1990 r. wydano zgodę.
W maju 1991 r. odbyła się uroczystość 60 – lecia szkoły i reaktywowania szkole imienia. Z tej okazji wzniesiono popiersie patrona i zamontowano tablicę pamiątkową.
W latach 1990-1993 nastąpił znaczny rozwój szkoły: zlikwidowano zmianowość, wszystkie klasy zaczęły uczęszczać na pierwszą zmianę, wprowadzono naukę j. angielskiego od klasy I do VIII w wymiarze 2 godzin tygodniowo, utworzono Ognisko Wychowawcze, przejęto Młodzieżowy Dom Kultury i przemianowano go na Ognisko Pracy Pozaszkolnej, powołano do życia Fundację Rozwoju Szkoły Podstawowej Nr 94, wzbogacono pracownie przedmiotowe, zbudowano kompleks boisk, kort tenisowy itd. W roku 1994 utworzono pracownię komputerową i wprowadzono naukę informatyki.
W tym samym roku również utworzona została klasa integracyjna dla dzieci z porażeniem mózgowym. Mimo dużego zaangażowania wychowawczyni, innych nauczycieli i ogromnego nakładu finansowego w naszej szkole uczył się tylko jeden rocznik dzieci.
W maju 1996 r. szkoła obchodziła swoje 65 – lecie i 5 – lecie reaktywowania imienia. Szkoła stała się jedną z wyróżniających się szkół podstawowych we Włochach.
W roku 1999 w wyniku reformy szkolnictwa i wprowadzenia sześcioklasowej szkoły podstawowej oraz gimnazjum nastąpiły zmiany w naszej szkole. Anna Brzywca objęła stanowisko dyrektora gimnazjum, natomiast stanowisko dyrektora szkoły podstawowej objęła mgr Barbara Wojtyś – dotychczasowy zastępca dyrektora. W szkole nastąpiła reorganizacja. Część sal lekcyjnych w lewym skrzydle zajęło gimnazjum. Mimo takich trudności szkoła kierowana przez dyr. Barbarę Wojtyś tętniła życiem od rana do wieczora. Działalność szkoły znalazła pozytywne odzwierciedlenie w analizie pomiarów jakości pracy szkoły przeprowadzonych w ramach programu Polityki Oświatowej Samorządu Terytorialnego. Z raportu POST opracowanego na podstawie ankiet rodziców, uczniów i nauczycieli wynikało, iż placówkę charakteryzuje wiele mocnych stron – panuje w niej dobry klimat pracy, miła atmosfera i wysoki poziom nauczania.
W roku szkolnym 2005/06 budynek opuściło gimnazjum, dzięki temu szkoła podstawowa zyskała nowe sale. Dokonano podziału budynku na część dla klas nauczania zintegrowanego i część dla klas 4-6. Ówczesny dyrektor – pani Barbara Wojtyś rozpoczęła proces modernizacji budynku. Sukcesywnie remontowano sale lekcyjne, dostosowywano je do potrzeb uczniów. Została utworzona nowa pracownia komputerowa ze stałym łączem internetowym.
W niedługim czasie powstała pracownia multimedialna wykorzystywana przez uczniów i nauczycieli. W kolejnych latach wokół szkoły pojawiły się: dwie profesjonalne pracownie przyrodnicze, klimatyzacja w sali gimnastycznej, tartanowa bieżnia, boisko piłkarskie pokryte sztuczną trawą oraz „bezpieczny plac zabaw”. W roku szkolnym 2007/08 budynek szkoły i teren wokół budynku został objęty stałym monitoringiem wizyjnym, wpłynęło to na jeszcze większe podniesienie poziomu bezpieczeństwa dzieci. Rok szkolny 2008/09 „przyniósł” całkowitą zmianę wyglądu szkoły, ponieważ odnowiono elewację i ocieplono budynek.
Dnia 1 września 2009 roku stanowisko dyrektora szkoły objęła pani Małgorzata Krasowska. Już w pierwszym miesiącu kierowania placówką, pani dyrektor Małgorzata Krasowska poleciła utworzenie dwóch niezależnych ciągów komunikacyjnych przeznaczonych dla dzieci młodszych i starszych. Szkoła podjęła również współpracę z instytucjami pozaszkolnymi w celu zapewnienia dzieciom możliwości uczęszczania na dodatkowe lekcje języka angielskiego. Szkoła tak mocno wrosła w nasze środowisko i istnieje w świadomości wielu pokoleń włochowian, iż doczekała się publikacji na swój temat. Powstała praca magisterska napisana przez Małgorzatę Tomporowską (obecnie nauczycielkę naszej szkoły) na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Ukazała się również książka wspomnieniowa absolwenta szkoły pana Stanisława Dąbrowskiego „Szkoła nad stawem”.
Rok szkolny 2010/11 – jubileuszowy był niezwykle ważny dla naszej szkoły, gdyż obchodzono w nim 80 – lecie naszej placówki.
Obchody obejmowały gromadzenie dokumentacji, zdjęć, pamiątek z minionych lat, spotkania z absolwentami, zajęcia i wystawy z cyklu Historia szkoły. Kulminację obchodów 80 – lecia Szkoły Podstawowej nr 94 stanowiła uroczysta akademia z udziałem najwyższych władz dzielnicy Włochy i innych gości.
W roku szkolnym 2011/12 zostało podpisane porozumienie rozpoczynające współpracę między szkołą a Nadwiślańskim Oddziałem Straży Granicznej im. Powstania Warszawskiego. W tym samym roku został przeprowadzony projekt Ogrody Nauki i Sztuki, w którym każda klasa pracowała nad określonym tematem, zgłębiała go by zaprezentować w maju w czasie Święta Szkoły. Tradycją szkoły stały się również czerwcowe festyny rodzinne, gdzie w czasie wspólnej zabawy odbywa się kwesta na różne cele.
Ostatnie lata przyniosły naszej szkole wiele sukcesów, zwycięstw w konkursach i przeglądach nie tylko wojewódzkich ale i krajowych. Uczniowie naszej placówki pod okiem doświadczonych pedagogów wykazywali się umiejętnościami teatralnymi, wokalnymi, plastycznymi, sportowymi, językowymi, matematycznymi na najwyższym poziomie. Sukcesy uczniów są dowodem na to, że certyfikat Szkoły Odkrywców Talentów /od 2011 r./ jest w pełni zasłużony.
Niech przyszłe lata przyniosą wiele dobrego a nasza wspólna historia oby była ciekawa i bogata w wydarzenia.
